موهای بلندش را با کش سفیدی بسته است، شلوار و پیراهن سفیدی پوشیده و جلیقه زردرنگی به تن دارد که رویش نوشته: «ببخش و باورم کن.» اسمش دانیال است و 27ساله. «دو، سه ماه زمستون دوسال پیش کارتن خواب بودم، وقتی اومدم موسسه، مراحل ترک و درمان رو گذروندم و حالاهمه چیزایی که به من منتقل کردرو به بقیه منتقل می کنم.» دست راستش را با رنگ، زرد کرده است و کف دستش لبخندی با رنگ آبی کشیده. «عمواکبر میگه این لبخند خداست.» دوکیسه زباله مشکی رنگ روی دوشش انداخته و از امامزاده صالح(ع) شروع می کند به جمع کردن فیلترهای سیگار از روی زمین. «سه شنبه آخر سال سبزی پلو با ماهی می پزیم و کارتن خواب هارو مهمون می کنیم. این