ورودی آپارتمان، در که باز می شود، با صحنه چشم نوازی روبه رو می شوم. لبخند مهربان و استقبال گرم استاد موسیقی و پس از آن حضور یک پیانو درست مقابل چشمانم. همین طور که نگاهم می چرخد آلبوم های موسیقی، کتاب ها و قاب عکس ها یکی یکی خودنمایی می کنند. وقتی می نشینم بخوبی این را حس می کنم که در خانه یک موزیسین هستم. خانه کسی که همه عمرش با موسیقی گذشته و به نت ها گره خورده است. آن قدر که در قسمت پذیرایی خانه اش هم وسایل لوکس و تزئینی که اغلب ما این روزها در خانه هایمان به نمایش می گذاریم جایشان را به گردهمایی شیرین نت ها داده اند. محمدسعید شریفیان برای اهالی موسیقی نامی بزرگ و