مرحوم آیدین نیکخواه بهرامی همراه برادر کوچک تر خود، صمد، همان سال های نوجوانی به آلمان رفتند. صمد، کاپیتان امروز تیم ملی بسکتبال از خاطرات آن روزها می گوید.

***

مسئولان هامبورگ برای بوندس لیگا دو با ما صحبت کرده بودند، اما ترجیح دادیم برگردیم ایران. همین یک جمله وقتی این سو و آن سوی بسکتبال ایران شنیده شد اراده ای جدید را در بین بازیکنان بسکتبال ایران به وجود آورد؛ می خواهیم برویم خارج.

این اراده اصلابد نبود. حتی سبب شد باور خوبی شکل بگیرد و مبارزه در بسکتبال به اوج برسد؛ مبارزه ای برای بهتر شدن و بهتر ماندن.

بسکتبال ایران زمانی شاهد این موفقیت های فردی بود که همزمان در تیم های ملی با هنرنمایی بازیکنان به استانداردهای بین المللی نزدیک شد. بازی در رده های سنی جهان و سپس المپیک پکن و رقابت های جهانی ترکیه، اتفاقات خوب بسکتبال ایران بود که توانست چهره همان جوانان شایسته را در شعاع جهانی نشان دهد.

بعد از این روزها بلیت بازیکنان ایرانی در لیگ های مختلف بسکتبال اوکی شد. حامد حدادی به ممفیس رفت، صمد نیکخواه بهرامی پیشنهاد پائواورتز و شوله فرانسه را بهتر از روزهای نوجوانی در هامبورگ دید و ارسلان کاظمی به دانشگاه رایس رفت تا نخستین بازیکن دانشجوی ایران در NCAA باشد.

با این حال خارجی ها از موقعیت تازه بسکتبال با همان اراده ای که پشتش قرار داشت، دست نکشیدند. آنها سراغ جوانانی مانند فربد فرمان و سورن دیربوغوسیان از تیم جوانان ایران شرکت کننده در رقابت های جهانی 2009 نیوزیلند، رفتند که این روزها در تیم های دانشگاه های آمریکا کمتر از آنها شنیده می شود، اما در ادامه همان راهی بود که در خارج از مرزهای بسکتبال ایران طی شد.

دلبستگی چینی ها نیز در ادامه همان تلاش های بسکتبالیست های ایرانی به وجود آمده است. تاکنون چهار بازیکن ایرانی در دو فصل اخیر در لیگ بسکتبال چین بازی کردند، اما پرسشی که مطرح می شود این است بعد از این نفرات، آیا کسانی در بسکتبال هستند که دوباره با پیشنهادهای خارجی روبه رو شوند؟ بازیکنان جوان ایران در لیگ های ملی و حرفه ای چه جایگاهی دارند؟ آیا توانسته اند خود را در لیگ های داخلی ثابت کنند تا قاطعانه بگویند: می خواهیم خارج بازی کنیم.