اگر بخواهیم به طور اجمالی در مورد زنده یاد احمد عبادی صحبت کنیم می توانیم در دو بخش، به زندگی ایشان بپردازیم. بخش نخست نوازندگی و اشراف به ساز سه تار است و بخش دوم هم بی ارتباط به موضوع اول نیست که رابطه مستقیمی با مباحث اخلاقی و روحی این هنرمند دارد.

از ویژگی های این هنرمند که توانسته آثار ماندگاری به جا بگذارد تبحر در نواختن ساز است که به زیبایی زخمه را روی سه تار نواخته است. همچنین در کنار اخلاق مداری این هنرمند می توان به نازک طبعی و روح بسیار لطیف احمد عبادی اشاره کرد. او به مسائل معنوی در زندگی ارزش بسیاری قائل بود. از این رو باید جوان های این مرز و بوم که به فعالیت های هنری می پردازند، مسائل غیر صنفی، فنی و مهارتی را هم در نظر داشته باشند. این نوع هنرمندان شیوه زندگی، اخلاق و خلق و خوی شان باعث شده است که ساز آنها مانند شعر ماندگار بماند. در ساز عبادی می توان شعر سعدی و حافظ را دید.

این بدان معنی است که شیرینی ساز او به مانند شعری از سعدی است و زمانی که آتش عشق در آن هویدا می شود می توان آن را با شعر حافظ مقایسه کرد. آثار عبادی به قدری صادق و گیرا بود که هر کسی نمی توانست از چنگال ساز او خارج شود و قطعا اگر چنگی به دل کسی می انداخت، تحت تاثیر قرار می گرفت.