یکی از علمای کمتر شناخته شده دهه های آخر حکومت خاندان قاجار بر ایران میرزا محمدمهدی خوانساری است. مردی که می توان او را نماد علمای گوشه نشین آن عهد لقب داد زیرا در اوج انقلاب مشروطه و سال های پس از آن که کشور سراسر التهاب و درگیری بود او جز تدریس و تالیف و البته ارشاد خلق اقدام دیگری انجام نداده و از فعالیت سیاسی خودداری می کرد.

این مرجع تقلید بزرگوار سال 1214خورشیدی در خانواده اهل علم میرزا محمدباقر خوانساری، صاحب کتاب گرانسنگ روضات الجنات به دنیا آمد. پدرش که از علمای شیعه زمان و مجتهدی کامل و مفسری زاهد بود و عمویش، سید محمد هاشم چهار سوقی استادانی بودند که او را در راه رسیدن به اجتهاد یاری کردند.

میرزا محمدمهدی پس از آن و تا روزی چون امروز از سال 1284 خورشیدی که با جهان مادی وداع کرد،به تدریس و تالیف پرداخت و آثاری چون فرایض الیومیه و تعلیقه بر لمعه از خود بر جای گذاشت.