آفتاب به آرامی از بالای سیم های خاردار دیوار زندان رجایی شهر در حال بالاآمدن بود. سکوت همه جا را فرا گرفته بود و تنها صدایی که شنیده می شد، صدای پابند آهنی بود که به پای یک زندانی بسته شده بود. صدای کشیده شدن زنجیر آهنی روی زمین سکوت محوطه زندان را می شکست و با برداشته شدن هر قدم صدا نزدیک و نزدیک تر می شد.

طناب دار در گوشه ای از محوطه خودنمایی می کرد و برای پایان بخشیدن به زندگی یک محکوم به اعدام ثانیه شماری می کرد. مسئولان اجرای حکم همراه مددکاران زندان رجایی شهر در نزدیکی محل اجرا چشم به مرد مو سپیدی داشتند که زیر لب نام پسرش را صدا می زد. اشک به پهنای صورتش جاری بود و برای اجرای حکمی که 6 سال در انتظار آن بود لحظه شماری می کرد.