در دوره جدید چاپ ماهنامه «زنان امروز»، موفق به مطالعه مداوم آن نشدم و در دوره های قبل بیشتر پیگیر مطالبش بودم. اما واقعیت این است که وجود چنین مجله ای در جامعه ای که زنان با حقوق اجتماعی خود چندان آشنا نیستند و با مشکلاتی دست وپنجه نرم می کنند، ضروری به نظر می رسد. ولی متاسفانه شاهد توقیف نشریاتی اینچنین هستیم و این نشان می دهد جامعه ما چارچوب و حساسیت زیادی نسبت به انتشار بعضی اخبار یا واقعیت ها دارد. رسانه و نشریات از نظر من به سه دسته تقسیم می شوند. دسته اول رسانه هایی است که واقعیات را به شکل کاملاپاستوریزه و با فاصله زیاد نسبت به آنچه که در بطن جامعه اتفاق می افتد، برای مخاطب نمایش می دهد. مثل تلویزیون. این رسانه ها عملااز وظیفه ای که به عهده دارند فاصله گرفته اند و کارکرد موثری ندارند. دسته دوم، رسانه و نشریاتی هستند که زرد نیستند اما مطالب و اخبار بی خطر را پوشش می دهند. مثل دنیای زنان، خانواده سبز و... که بیشتر به مسائلی مثل مد- پوشاک، تغذیه، آرایشی- بهداشتی و اخبار زندگی خصوصی چهره های شناخته شده و... توجه می کنند. اما دسته سوم نشریات جدی ای هستند که با زاویه دید برنده و تیز، به سمت پوشش و بررسی خبرهای واقعی و آنچه که در جامعه می گذرد می روند و طبیعی است حرکت در این مسیر بی خطر نیست. نباید فراموش کرد جامعه ایران که در مواردی دچار فقر فرهنگی و اجتماعی است و مسائل زنان یکی از مهم ترین مشکلات آن است؛ به حضور و انتشار نشریاتی از جنس سوم نیاز بیشتری دارد. چراکه مشکلات با انکار و نادیده گرفتن حل نمی شوند و به مرور تبدیل به بحران می شوند. باید به مشکلات توجه کرد و فرصتی برای دیده شدن آنها توسط کارشناسان داد تا باور شوند. از توقیف این ماهنامه واقعا متاسف شدم.