«خواندن، گفت وگو با جهان»، شعار ایده آلی است که مسئولان برای برگزاری نمایشگاه کتاب این دوره در نظر گرفته اند. البته به این شرط که تنها در حد شعار باقی نماند و به واقعیت تبدیل شود. اینکه می گویم به واقعیت تبدیل شود از این جهت است که متاسفانه برخلاف شعارهایی که متولیان در سال های گذشته در ارتباط با کتاب سردادند هنوز هم اهالی کتاب با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کنند. مشکلاتی که از جمله آنها می توان به برخی از کتاب هایی اشاره کرد که پس از گذشت مدت قابل توجهی هنوز در پی کسب مجوز برای انتشار هستند. با وجود این باز هم تاکید می کنم که معنای نهفته در پس این شعار بسیار خوب است. اگر مسئولان به دنبال تحقق این شعار باشند می توان گفت که ترجمه همچون پلی میان کشورهای مختلف است. اهمیت این شعار را از این منظر می دانم که هر کشوری برخوردار از آداب و رسوم خاص خود است. در این بین با ترجمه می توان ملت های مختلف را از داشته های یکدیگر با خبر کرد. تمام خصوصیات مثبت و منفی انسانی را می توان از طریق ترجمه آثاری از زبان های مختلف به یکدیگر ارائه کرد. در همین راستا بهتر است نویسندگان و مترجمان به تعامل بیشتر با یکدیگر پرداخته و ساکنان سرزمین های خود را از داشته های فرهنگی دیگر کشورها باخبر کنند. دولت می تواند با در نظر گرفتن راهکارهایی تشکل های خصوصی را به تعامل هر چه بیشتر با اهالی نشر در کشورهای دیگر تشویق کند. در این بین اگر تشویق ها جنبه مادی هم پیدا کنند که به تبع نتیجه بهتری در پی خواهند داشت. البته به شرط آنکه منجر به دخالت دولت در این امور نشود. از همین رو امیدوارم که این گفته از مرحله شعار عبور کرده و به واقعیت تبدیل شود.