به طور کلی بچه هایی سر راه گذاشته می شوند که خانواده هایشان دچار مشکلات معیشتی باشند یا فرزند به دنیا آمده حاصل ارتباطات خارج از عرف باشد.

این گونه خانواده ها اغلب نوزادان را ساعاتی پس از تولد یا یکی دو روز بعد از تولد در مقابل مکان های زیارتی یا محله های بالای شهر رها می کنند تا فرد نیکوکاری با یافتن این کودکان، آن را به خانه اش ببرد و برای وی سرپناهی جدید بنا کند تا شاید این کودک سرنوشت بهتری داشته باشد. زمانی که این کودکان سر راه گذاشته می شوند افرادی که آنها را پیدا می کنند باید آنها را به مراکز ادارات بهزیستی تحویل دهند، چون اداره بهزیستی متولی نگهداری کودکان سر راهی است. از این رو این کودکان در اختیار شیرخوارگاه هایی که زیر نظر سازمان بهزیستی اداره می شود، قرار می گیرند. سپس حمایت های بعدی برای ادامه زندگی این بچه ها انجام می شود، اما انجمنی مثل «انجمن حمایت از حقوق کودکان» قریب به 20 سال است که فعالیت خود را آغاز کرده است. این انجمن بیشتر کارهای خدماتی و آموزشی برای کودکان بی سرپرست و بدسرپرست را مد نظر دارد. اگر کودکی در خانواده مورد خشونت خانوادگی قرار بگیرد انجمن از طریق وکلای حقوقی برای حمایت از این کودکان وارد عمل می شود و به احقاق حق آنها می پردازد.