مهاجرت به سرزمین هایی که در آن همیشه تفنگ شکارچیان و مطبخ آشپزها در انتظار مهاجران است بجز مرگ عایدی ندارد. این را حتما اردک های دم دراز که در زمره کمیاب ترین پرنده های دریای خزر هستند و از باب مهاجرت گذرشان به این دریاچه می افتد، خوب می دانند.

اردک های دم دراز پرنده های دریازی هستند که اغلب، زمستان ها را در اقیانوس ها و دریاچه های بزرگ آب شیرین می گذرانند و تابستان ها به استخرهای طبیعی، برکه ها، تالاب ها، دریاچه ها و رودخانه ها می آیند. علت استقرار آنها در دریاچه خزر نیز همین ویژگی آنهاست که البته گویا صید بی رویه به جمعیتشان آسیب زده و آنها را به پرندگانی آسیب پذیر مبدل کرده است. اردک های دم دراز غذاهای خاصی نیز می خورند مثل بی مهرگان، سخت پوستان و نرم تنان، صدف ها، ماهی ها و گیاهان آبزی که طبیعی است اگر زنجیره غذایی آنها نیز مختل شود، کم غذایی، جمعیت آنها را محدودتر از آنی که هست، می کند. اکنون چنین شده است و دیگر آوای این پرنده زیبا (آردلو آر آردلو، او او آوال وو) در دریاچه خزر کمتر شنیده می شود.