سعید صادقی (عکاس جنگ): وقتی دفتر خاطرات آن سال ها را ورق می زنم و قاب هایی که به یادگار از آن ایام برایم باقی مانده است را مرور می کنم حسی خاص تمام وجودم را فرا می گیرد و مرا به دیروزهای پر از شور و حماسه می برد. آن روزهایی که من و دوربین ام شاهد لحظات تلخ و شیرین بسیاری بودیم. با هم از کوچه های مقاومت به نخل های سر بریده رسیدیم و در هلهله های بی شکیب بر فراز مناره مسجد جامع خرمشهر بر پهنه ایران لبخند زدیم... بعد از سی و سه سال بار دیگر به همراه دوربین ام به خرمشهر رفتم تا غبار زمانه از خاطرات آن روز بروبم... اگرچه خیلی چیزها فرق کرده است اما خرمشهرهمان خرمشهر عزیز و پاره تن هر ایرانی بود.