بیماری های غدد و میزان شیوع آنها با فصول مختلف سال ارتباط چندانی ندارد چراکه این دسته از بیماری ها به دلیل مزمن بودن، نیاز به مراجعه پی در پی بیمار دارند با این حال با آغاز فصل تابستان و گرم شدن هوا، ممکن است در خصوص برخی از بیماری های تیروئید یا دیابت مشکلاتی برای بیماران ایجاد شود.

به عنوان نمونه آن دسته از افرادی که به پرکاری تیروئید مبتلاهستند با توجه به این که سوخت و ساز بدنشان زیاد است و تعریق بیش از حد دارند، تحمل گرما را ندارند و چنانچه در معرض گرمای زیاد قرار گیرند، این امکان وجود دارد که دچار توفان تیروئیدی شوند یا این که با افت شدید فشار خون، ضعف بینایی و در نهایت اختلال بینایی مواجه شوند.

علاوه بر این، فصل تابستان بر دیابتی ها تاثیر چندانی نمی گذارد، اما از آنجاکه فصل تابستان با افزایش دمای هوا و رطوبت همراه است، احتمال این که بسیاری از بیماران مبتلابه دیابت در معرض گرمای زیاد و کم آبی قرار بگیرند، با توجه به این که معمولا از قبل مشکلات کلیوی و ادراری را تجربه کرده اند و به سمت نارسایی های حاد کلیه پیش روند، بالااست از این رو به بیماران دیابتی توصیه می شود از آنجا که در معرض خطرات ذکر شده هستند، کمتر در معرض آب و هوای گرم و نور آفتاب قرار گیرند و چنانچه احساس کردند، محیطی که درآن قرار دارند باعث شده تا تعریق شان بیش از حد شود، لازم است با نوشیدن مایعات فراوان، میزان آب از دست رفته را جبران کنند.

از طرفی در خصوص سایر بیماری ها، مثل نارسایی غدد فوق کلیوی، در صورتی که بیمار تحت تشخیص درست قرار نگیرد یا این که درمان مناسب نگرفته باشد این امکان وجود دارد که با قرار گرفتن در معرض هوای گرم، دچار علائم بالینی کم کاری غدد فوق کلیوی شود که معمولا به صورت کاهش فشار خون، کم آبی در بدن، خشک شدن پوست و مخاط (به خصوص داخل دهان)، ضعف عضلانی و در نهایت اختلال سطح هوشیاری بروز می کند.

ضمن این که بیماران مبتلابه نارسایی غدد فوق کلیه شناخته شده که از داروهای مرتبط با این بیماری استفاده می کنند، به علت رو به رو شدن با آب و هوای گرم، تعریق زیاد و از دست دادن آب و نمک بدن به واسطه تعریق، احتمال دارد نیازشان به میزان دارو افزایش پیدا کند.