پنجره هر جا که باشد روزنه ای است برای بیرون دویدن، بیرون دویدن خیال وقتی که نمی توانی تنت را از جایی که تو را در بر گرفته خارج کنی، از خانه ای، از اتاقی، از سلول زندانی حتی، از کشتی که روی آب ها می رود، از هواپیمایی که تن ابرها را پاره می کند، از قطاری... قطاری که روی ریل ها می رود و پنجره هایش اندک فرصتی می دهند برای دیدن و تازه شدن و نفس کشیدن. پنجره هر جا که باشد روزنه ای به خیال است حتی در شعرها که خود زاده خیالند و مادر خیال های دیگر. شعرهایی که در بدن آجری حروف هر زبانی که قرار گرفته اند با همان آجرهای سفت و سخت از دنیایی گفته اند که آن سوی دیوارها بوده... پنجره روی پاشنه خیال می گردد و شعر هم... باز بودن پنجره در شعرها نشانی از دوست داشتن، روشنی وامید بوده و بازگشت وچفت بودن شان برخورد شهاب سنگ امید و انتظار و دوست داشتن به دیوار، به تنهایی...