نخستین جرقه ساخت مصلی در سال 61 زده شد. زمانی که صف های طولانی نمازگذاران در دانشگاه تهران باعث می شد تا خیابان های اطراف، عملامسدود شوند و تردد در آنها به دلیل محدودیت های ترافیکی ایجاد شده، صبح های جمعه عملاغیر ممکن شود. بدین ترتیب، برای رفع این مشکل ساخت بنایی برای برگزاری نمازجمعه و آیین های ملی و مذهبی، از سال 1361 و با فرمان امام خمینی و دستور او به رییس جمهور وقت (رهبرانقلاب) کلید خورد. آن هم با بودجه نمادین یک میلیون تومانی که از سوی امام خمینی برای آن درنظر گرفته و هدیه شد.

پس از چند نوبت برگزاری مسابقه، درنهایت طرح دکتر پرویز موید، به عنوان طرح برتر برای برپایی یکی از عظیم ترین سازه های ایران انتخاب شد. براساس برآورد اولیه، قرار بود مصلای تهران در مساحتی حدود یک میلیون مترمربع احداث شود تا بتواند جمعیتی در حدود 600 تا 800 هزار نفر را در خود جای دهد.

در همین راستا در سال 1361 گروهی کارشناسی تشکیل می شود و در گام اول پنج نقطه برای احداث این پروژه عظیم پیشنهاد می شود.

این پنج نقطه عبارت بودند از: پادگان ولیعصر (میدان سپاه)، پادگان حر (خیابان کارگر جنوبی- میدان حر)، زمین های شمال میدان آزادی، بوستان لاله (بلوار کشاورز) و اراضی عباس آباد. درنهایت اراضی عباس آباد برای اجرای این طرح انتخاب شد و درسال 67 درمورد آن از امام خمینی نظرخواهی شد که رهبر انقلاب نیز در نامه ای ضمن تاکید بر رعایت «سادگی» درساخت مصلی، با این پیشنهاد موافقت می کند و از آن زمان ساخت مصلی شروع می شود، پروژه ای که همچنان ادامه دارد.