22 سال پیش در میمک، مینی منفجر شد و جوانی مجروح. مین در دست هایش تکه پاره شد، دست ها را از مچ انداخت، دو چشم را نابینا کرد، شنوایی گوش ها را گرفت و موجی از ترکش پاشید روی بدنش. این جوان جبار همتی بود، سرباز وظیفه ای که برای پاکسازی میادین مین به مناطق آلوده به مین ایلام می رفت. مینی منفجر شد، جوانی مجروح شد و یک سرنوشت جدید به وجود آمد؛ جانبازی. جانبازی را فقط جانباز می فهمد و بس، نابینایی را، قطع عضو را، درد فلج کننده را، وابستگی را. اما کسی مثل جبار همتی اسیر محدودیت های جانبازی نشد که از این محدودیت ها پلی ساخت برای رسیدن به روشنایی. او شناگرآب های آزاد است، خلیج