شبی که مهران را به بیمارستان منتقل کردند، تا صبح کنارش بودیم. من، احسان علیخانی و محمد سلوکی. وداعی تلخ با هنرمندی که همیشه کنارمان بود و از ما حمایت می کرد.

نزدیک به دو دهه است که در رادیو گویندگی می کنم. با همه گوینده ها آشنا هستم و یا با آنها کار کردم و در کنارشان بودم. به لحاظ اخلاقی و ویژگی های رفتاری و در رفاقت با دوستان، کسی را همپای مهران دوستی ندیدم.

حمایت از جوان ها از ویژگی های مهم او بود. مهران دوستی بارها از نسل من حمایت کرد. موفقیت و شهرتش را بین ما تقسیم کرد. او جوان بود و واقعا بیهوده نیست که سال ها در رادیو جوان کار کرد. اگر شناسنامه اش را ندیده بودم باورم نمی شد 59 سالش باشد. علاقه عجیبی به دانش، شعر، ادبیات و سینما داشت. حتما مخاطبان، نریشن های برنامه های سینمایی «سینما 1»، «سینما 2» و «سینما 4» را با صدایش شنیده اند. او با صدای زیبا، عمیق و هیجان انگیزش این نریشن ها را خواند. در شعرخوانی نیز همه استادان و ادبا می دانند تا چه اندازه توانا بود. در صدایش عمقی بود که مخاطب را جذب و در برنامه های زنده اش شور خاصی ایجاد می کرد. ضمن اینکه بداهه پرداز خوبی هم بود.

یکی از وی‍ژگی های رادیو انجام گفت وگوهای کوتاه است و مهران استاد گفت و گوهای کوتاه بود. همان گونه که اجرا می کرد، همان مدل هم زندگی می کرد. سال گذشته در رادیو با هم گفت وگویی داشتیم و اتفاق خوبی افتاد. غزلی را به صورت مشترک با هم خواندیم. یک بیت، یک بیت هر کدام غزل را خواندیم. سعی می کنم آن برنامه را پیدا کنم تا دوباره از رادیو پخش شود.

کافه رادیو را در نخستین روز نبودن مهران دوستی، به یادش اجرا کردم. او عاشق این بود که شادی در رادیو جریان داشته باشد و به همین دلیل من هم شاد اجرا کردم. از مردم می خواهم که به یادش حمد و سوره ای بخوانند و دعایش کنند.

گوینده