دامداری در ایران همچنان به دو شیوه صنعتی و سنتی انجام می گیرد و با وجود گذشت سال ها و تلاش برای صنعتی کردن دامداری در ایران، در خوشبینانه ترین حالت، سهم دامداری صنعتی در کشور حدود 60 درصد است و این به معنی آن است که هنوز 40 درصد دامداری ها در ایران به شیوه سنتی اداره می شوند. این دامداری های سنتی نیز تحت پوشش سازمان دامپزشکی قرار ندارند و به این لحاظ از خدمات این سازمان مانند واکسیناسیون، شناسنامه داشتن، شماره پلاک گوشت و...، برخوردار نمی شوند. اکثر این دام ها نیز گوسفند یا بز هستند که میان عشایر کوچ نشین یافت می شوند. اکنون که اخباری مبنی بر ناتوانی مالی سازمان دامپزشکی از سوی متولیان آن برای کنترل تب مالت (بروسلوز) مطرح می شود، باید گفت این بیماری همواره میان دام های ایران وجود داشته است و عموما در تمام جهان هم وجود دارد، اما تفاوتی میان جامعه آماری این بیماری در ایران و کشورهای صنعتی وجود دارد؛ باید در نظر داشت (بروسلوز ملی تنسیس) نوعی تب مالت است و میان احشام، ازجمله گوسفند و بز وجود دارد و به علت دسترسی نداشتن سازمان دامپزشکی به آنها، این بیماری به شیر دام ها هم منتقل می شود.

ازآنجاکه شیر بز و گوسفند پاستوریزه نمی شود، استفاده از آن برای مصرف خانوار دامدارها یا فروش در لبنیات فروشی های سنتی، موجب ابتلای انسان ها به ویژه زنان و کودکان به بیماری تب مالت می شود. این درحالی است که بیماری تب مالت در کشورهای صنعتی تنها به مردانی که با دام ها در ارتباط هستند، منتقل می شود. با وجود اینکه آماری مبنی بر میزان ابتلای مردم به تب مالت درحال حاضر در دست نیست، اما میزان ابتلابه این بیماری در کشور، بین 29 هزار تا 35 هزار نفر برآورد می شود.