تلویزیون در چند ماهه اخیر نسبت به دولت مهربان تر شده یعنی نه اینکه دولت و عملکردش را تایید کند بلکه انتقادهایش نرم تر شده یا در واقع حرفه ای تر شده؛ این را براحتی می توان از گوش دادن به اخبار 20:30 که سیاسی ترین برنامه تلویزیون ایران است متوجه شد و البته برنامه های مشابه این برنامه هم که تکثیر آن در شبکه ها و ساعات مختلف بودند، همین رویه را پیش گرفته اند که طبیعی هم هست چون برنامه ریزان و تحلیلگران تمام این برنامه ها یکی هستند اما در همین حد هم به نظرم راضی کننده است نه اینکه انتقاداتی که این بار با زبان نرم و بدون لحن تهاجمی گفته می شوند واقعا دلسوزانه یا سازنده اند، نه! همه، زیرگفتارهای سیاسی دارند زیرگفتارهایی که کارشناسان ارتباطات، از دولت پیشین[به شکل روگفتار] در حافظه دارند با این همه، همین که تلویزیون ایران و برنامه ریزانش، در نهایت قواعد بازی را پذیرفته اند و سعی می کنند به شیوه چندرسانه ای به اهداف خود برسند نه بر اساس نظریه گلوله ارتباطی [که در جهان 1930، پیش از جنگ جهانی دوم،طرفداران پرشماری داشت چه در اروپای غربی و چه در اروپای شرقی]به گمانم غنیمت است. حتی اگر زیرگفتارنویسان این شیوه، برنده این شطرنج سیاسی باشند، باز پیروزی از آن کشور است چون آنان که در عقبه صف مدرنیته،مایل به عقب نشینی تاکتیکی بودند حالا، مایل به پیشروی اند. محمد سرافراز رئیس سازمان صدا و سیما در جمع خبرنگاران گفته: «ما نه فتیله را بالاکشیدیم نه پایین کشیدیم یک وظیفه در قبال دولت داریم که باید اطلاع رسانی کنیم و دیدگاه های دولت را به عنوان عضو اصلی حکومت منتقل کنیم و در مقابل در جایی هم که مردم نسبت به دستگاه های دولتی انتقاد دارند، حرف های شان را منعکس کنیم.» و این، به معنای اعلام دورانی جدید در تلویزیون ایران است.