جام جم- نوبت که به عشق می رسد حذف زیباشناسی و هنر ناممکن می شود. تاریخ هنر پر از عشق های آتشین است، آثاری که عشق را گویی از نو به دست خود ساخته و الگویی شده اند برای نامیدن آنچه عشق می نامیم.

به یک اعتبار هیچ تاریخ عشقی فارغ از تاریخ هنر نوشته نخواهد شد؛ زیرا توضیح آنچه مردمان عشق می پنداشتند بیش و پیش از جستارها و رساله ها از طریق نمایش، خواندن و دیدن آثار هنری دوره های مختلف میسر خواهد بود. لذا عشق در حوزه ای صاحب تعریف شده است که با زیباشناسی، روایت و نمایش همراه است؛ پس عشق هیچ گاه نمی تواند از زیر هویت زیباشناسانه، روایی و نمایشی بیرون بیاید. به تعبیری روشن عشق شبیه هنر شده است؛ چراکه بیشتر از هر چیز دیگری به زبان او سخن گفته است.