تفاوت های فوتبال در آسیا با آنچه فوتبالدوستان تقریبا در بیشتر شب های سال از طریق تلویزیون به صورت زنده تماشا می کنند، همه آن چیزی نیست که در داخل مستطیل سبز به چشم می آید. اینجا آسیاست. قاره ای که معلوم نیست استانداردهای فوتبالش چه زمان به استانداردهای بین المللی نزدیک خواهد شد.

در بالاترین سطح رقابت های باشگاهی در فوتبال آسیا و در شرایطی که نمایندگانی از دو قدرت فوتبال آسیا قرار است برای صعود به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان به مصاف هم بروند، عربستانی ها خیلی راحت به خود اجازه می دهند با زیر پا گذاشتن اصول اخلاقی دست به کارشکنی های مشهود بزنند. صادر نکردن مجوز پرواز پرسپولیسی ها به بهانه تعمیر باند فرودگاه، بیش از سه ساعت معطل نگه داشتن بازیکنان پرسپولیس و نفت در فرودگاه با توجیهات پیش پا افتاده ای نظیر این که متصدیان صدور ویزا در مرخصی هستند، قرار ندادن آب معدنی در اتاق بازیکنان نفت و مجبور کردن پرسپولیسی ها به تمرین در راهروهای هتل به جای استفاده از محوطه بیرونی فقط بخشی از بی احترامی سعودی ها به نمایندگان فوتبال ایران در این چند روز گذشته بوده است. این درحالی است که به گفته سرپرستان دو تیم الاهلی و الهلال، ایرانی ها میزبانی شایسته ای از آنها در بازی های دور رفت داشتند. اسفبارتر این که همواره این کارشکنی ها در حضور ناظران کنفدراسیون فوتبال آسیا صورت می پذیرد تا مشخص شود این خانه از پایبست ویران است.

فوتبال از سیاست جداست. این جمله ساده که از سوی مدیرعامل نفت هم بارها در فرودگاه جده فریاد زده شد، شاید کلید ماجرا باشد. شرقی ها (کره جنوبی، چین و ژاپن) مدت هاست که میادین ورزشی خود را از اختلافات سیاسی پاک کرده اند. یکی از موفقیتشان هم همین است. آنها همچون بسیاری از کشورهای عضو در کمیته بین المللی المپیک، ورزش را نماد صلح و دوستی می دانند. منشور المپیک هم همین را می گوید. این که رقابت های ورزشی محلی است برای درک متقابل، دوستی، همبستگی و رعایت روح بازی جوانمردانه. اما عربستانی ها در همین چند روز گذشته با مجموعه ای از بی اخلاقی ها و بی احترامی ها ثابت کردند هنوز به درک درستی از روح ورزش نرسیده اند.