اگر بدنه کارشناسی وزارت امور خارجه بدون توجه به نظم دینامیکی روابط بین الملل و تحولاتی که در نظریه های این علم و مآلاصحنه تعاملات جهانی و موقعیت ویژه ایران در این صحنه پیش آمده، مدیریت محتوایی مذاکرات ایران و 1+5 را به عهده گرفته باشد یقینا دچار اشتباه فاحشی شده است. متاسفانه دانشگاه و مراکز علمی و مطالعاتی همچنان که از صنعت دور هستند از صحنه ارتباط نظریه با اجرا یا طراحی های عملیاتی یا اقدام سیاست خارجی نیز غایبند. شرایط پیچیده ای بر روابط بین الملل حاکم شده است. هم فرمول های سنتی قابل اعمال نیست و هم هنوز روابط جدید شکل نگرفته و حالت ژله ای دارد. زمانی در دوران جنگ سرد و ماقبل آن اگر کشوری