آنچه در اکثر ارزیابی ها از عملکرد دولت بروز یافته و عمدتا انتقاداتی را نصیب تیم دولت یازدهم کرده است حول محور مسائل داخلی می چرخد: دولتی که از زمان استقرار، خود را درگیر سیاست خارجی و رفع تحریم ها کرده است، نسبت به سیاست داخلی، نه اینکه بگوییم توجهی نداشته، بلکه برخورد فعالی نداشته است. بهترین مثال در این زمینه فعالیت احزاب و تشکل هاست. هر چند با فاصله ای دو ساله از آغاز به کار دولت شروع به فعالیت کرده و در این راستا جلساتی را با حضور دولت و وزارت کشور برگزار کرده است اما نمی توان گفت سقف انتظارات احزاب از دولت اعتدال بود. دولت می توانست زودتر اقدام به این کار کرده و تعامل و همدلی را میان احزاب