سوزان سونتاگ، منتقد و نظریه پرداز عکاسی در کتاب خود «درباره عکاسی» می گوید: با وجود شهره بودن عکاسی در واقع گرا ترین و ساده ترین هنرها، عکاسی تنها هنر «ذاتا سوررئال» به شمار می آید. او برای این گفته خود که سوررئالیسم در بطن عکاسی جای دارد سه دلیل ذکر می کند: نخست اینکه عکاسی نسخه دومی از جهان و در نتیجه از واقعیت خلق می کند. دوم، وقتی چیزی می تواند خود را با کمترین تلاش بازتولید کند و اینکه در اثر یک تصادف می تواند بهتر شود، سوررئال است. سوم اینکه به نظر نمی رسد عکس ها کاملاتحت کنترل عکاس باشند، آنها با واسطه (همکاری آزاد میان عکاس و موضوع با میانجیگری یک ماشین) به وجود می آیند: هر چه تصویر