حضرت علی (ع) در تمام شاخص ها در مسیر عدالت قرار دارد. در داوری، در شهادت، در توزیع امکانات عمومی، در مدیریت ها و... در هیچ موردی از محور عدالت خارج نمی شود. به خصوص در حکومت داری شاخص عدالت است. آن چه برای رهبران دینی ارزش اجتماعی است حفظ معیارهاست، نه به دست آوردن حکومت داری یا حراست از حکومت. آنان هیچگاه ارزشی را زیر پا نمی گذارند تا یک ساعت بیشتر حکومت داری کنند و اصولاحکومت داری برای استقرار ارزش هاست و الاسیاست مداری خود ارزش به حساب نمی آید. دو خطر اصلی که استقرار عدالت را تهدید می کند هیچ کدام در مورد علی (ع) زمینه ندارند؛ زیرا نه محبت به اقربا و دوستان سبب عدول وی از عدالت می شود نه دشمنی وی نسبت به دشمنان خدا، وی را وادار می کند که حقوق انسانی آنان را نادیده گرفته در حق آنان ستم روا دارد.