بدانید! بندگانی که نگاهدار علم خداوند هستند و آن را حفظ می کنند و چشمه های علم الهی را جوشان می سازند، با دوستی خدا، با یکدیگر پیوند داشته و یکدیگر را دیدار می کنند. جام محبت او را به همدیگر می نوشانند و از آبشخور علم او سیراب می گردند، شک و تردید در آنها راه نمی یابد و از یکدیگر بدگویی نمی کنند. سرنوشت و اخلاقشان با این ویژگی ها شکل گرفته است و بر این اساس تمام دوستی ها و پیوندهایشان استوار است.آنان چونان بذرهای پاکیزه ای هستند که در میان مردم گزینش شده، آنها را برای کاشتن انتخاب و دیگران را رها می کنند. با آزمایش های مکرر امتیاز یافتند و با پاک کردن های پی در پی خالص گردیدند.