دروغ چه در کودک و چه در بزرگسال ناشی از ناامنی درون است و نشان می دهد که فرد در وضعی نامطمئن و نا ایمن قرار دارد؛ شخصیت و موقعیت او در خطر است و تنها از راه دروغ می تواند خود را رها کند.

فرد گاهی دچار احساس حقارت شده و آزار می بیند. به همین دلیل برای رهایی از آن و رسیدن به تعادل و اعتدال، این راه را انتخاب می کند.

به عقیده ما کودک از خانواده و اجتماع و از کسانی که در اطرافش هستند دروغ را می آموزد. اصل در آفرینش فطرت است و دروغ را از دیگران آموخته می شود. دیدن صور و اشکال دروغ از این و آن خود سبب ورزیدگی و کسب مهارت در زمینه دروغ می شود و این خود هشداری است برای والدین تا به کنترل گفتار و رفتار خود و بر حذر داشتن کودک از افراد دروغگو و اجتماع آلوده و فاسد اقدام کنند.