از زمان جمع بندی مذاکرات هسته ای ایران و اعضای 1+5 تاکنون، مواجهه های گوناگونی با این پدیده صورت گرفته است. این برخوردها، بعضا در تقابل 180 درجه ای با یکدیگر قرار داشته است. به عبارت بهتر، مواضع اتخاذ شده در قبال جمع بندی مشترک مذاکرات در بازه ای بین «تائید صد در صدی» تا «نفی صد درصدی» تعریف می شود. در یک سوی این پاره خط فرضی، «ذوق زدگی» و در آن سوی آن «افسردگی و خشم» خودنمایی می کند. هر دوی این موارد نماد نگاه احساسی نسبت به توافق هسته ای بوده و مطلوب دشمنان ماست. به عبارت بهتر، واشنگتن ومتحدانش در برهه حساس فعلی به شدت تشنه بروز رفتارهای برآمده از احساسات غیر منطقی هستند. رفتارهایی که بتوانند با استناد به آن از تمرکز منطقی ما بر روی این پدیده و تعریف حدود و ثغور برخورد عقلانی و راهبردی آن جلوگیری کنند.