رجب طیب اردوغان، رئیس جمهوری ترکیه، برای شروع یک بازی جنگی چند منظوره در سوریه و عراق بهانه های بسیار کافی در آستین دارد. او آغاز عملیات نظامی در خاک همسایگان جنوبی را حق خود می داند. اما در استفاده از این حق استانداردی دوگانه دارد، آیدین اوزجان، رئیس کانون وکلای ازمیر، در گفت و گوی کوتاهی با «ایران» تناقض حقوقی اردوغان را نمایان می کند و توصیه ای برای او دارد.

داعش و پ. ک. ک از سوی برخی کشورها حمایت می شوند. شاید اگر این کشورها به هدف نهایی خود برسند، دیگری نیازی به داعش و پ. ک. ک نداشته باشند و از آنها اثری باقی نماند. تحولات اخیر ترکیه را باید از این منظر دید که دولت ها حق مشروعی در حمایت از شهروندان خود دارند. در حمله سوروچ 32 شهروند ترکیه کشته شدند و داعش عامل آن انفجار انتحاری بود. از سوی دیگر، باید به حملات پ. ک. ک در جیلان پینار یا نقاط دیگر ترکیه اشاره کرد. بنابراین، از این منظر حملات ارتش ترکیه به داعش و پ. ک. ک پاسخی استاندارد و مطابق با حقوق بین الملل به نظر می رسد.

در درون تحولات گوناگون مربوط به ترکیه نکات متفاوتی نیز دیده می شود که شاخص ترین آنها مساله کوبانی است. اگر چه دولت ترکیه رسما به حمایت از کوبانی برنخاست اما در عوض در رسانه های ترکیه حمایت هایی صورت گرفت و حتی خود من مطالبی در این باره نوشتم. من مشخصا با این رویکرد دولت ترکیه موافق نبودم.

اساسا سیاست خارجی دولت فعلی ترکیه در تضاد با روش و منش سنتی آن قرار دارد. پیشتر رویکرد سنتی سیاست خارجی ترکیه بر این مبنا قرار داده شده بود که «صلح در خانه، صلح در خارج.» من عمیقا معتقدم که ترکیه باید به سیاست سنتی خود بازگردد.