از روزهای ابتدایی جنگ داخلی در سوریه، آنکارا سعی کرد از طریق مداخله نظامی غیرمستقیم سیاست اصلی خود مبنی بر تغییر رژیم در دمشق را پیش ببرد. برای رسیدن به این هدف، ترکیه بدون تفکیک قائل شدن میان گروه های مسلح از همه آنها حمایت لجستیکی و نظامی کرد. تا همین اواخر این سیاست تحت عنوان حمایت از «مخالفان میانه رو» شناخته می شد.

این در حالی بود که هیچ نیروی مخالف میانه رویی در سوریه وجود نداشت و حزب عدالت و توسعه ترکیه سعی می کرد با تشکیل گروه های مختلف و میانه رو معرفی کردن آنها، سیاست خود را در سوریه پیش ببرد. ارتش آزاد سوریه (که نه می توان آن را آزاد نامید و نه ارتش) نمونه ای از همین تشکل ها