بخیل را در مشورت کردن دخالت مده، که تو را از نیکوکاری بازمی دارد و از تنگدستی می ترساند. ترسو را در مشورت کردن دخالت مده که در انجام کارها روحیه خود را سست می کند. حریص را در مشورت کردن دخالت مده که حرص را با ستمکاری در نظرت زینت می دهد. همانا بخل و ترس و حرص، غرایز گوناگونی هستند که ریشه آنها بدگمانی به خدای بزرگ است. بدترین وزیران تو کسی است که پیش از تو وزیر بدکاران بوده و در گناه آنان شرکت داشته، پس مبادا چنین افرادی محرم راز تو باشند، زیرا که آنان یاور گناهکاران و یاری دهنده ستمکارانند. تو باید جانشینانی بهتر از آنان داشته باشی که قدرت فکری آنان را داشته باشند ولی گناه و کردار زشت آنان را نداشته باشند. کسانی که ستمکاری را بر ستمی یاری نکرده و گناه کاری را در گناهی کمک نرسانده باشند. هزینه اینگونه از افراد بر تو سبک تر، یاریشان بهتر و مهربانیشان بیشتر و دوستی آنان با غیر تو کمتر است. آنان از خواص و دوستان نزدیک و رازداران خود قرار بده، سپس از میان آنان افرادی را که در حق گویی از همه صریح تر هستند و در آنچه که خدا برای دوستانش نمی پسندد تو را مددکار نباشند، انتخاب کن، چه خوشایند تو باشد یا نباشد.

«خطبه 53 نهج البلاغه»