انتخابات ریاست جمهوری ویژگی هایی دارد که در انتخابات مجلس وجود ندارد. در گزینش فرد به عنوان رییس جمهور همه مردم قضاوت می کنند و مردم راحت تر می توانند از میان نامزدها و تفکرات آنها انتخاب کنند. در انتخابات مجلس صرفا مسائل سیاسی تاثیرگذار نیستند. در حوزه های انتخاباتی کوچک مسائل منطقه ای، عملکرد کاندیدا، برنامه های منطقه ای، قومیت ها و طوایف تاثیر دارند. در انتخابات ریاست جمهوری انتخابات قطبی تر است، مگر در شهرهای بزرگ. به طور طبیعی عملکرد دولت در این دو سال تاثیر زیادی بر سرنوشت انتخابات خواهد داشت. همچنین مردم نسبت به رفتار نمایندگان مجلس نهم نیز شناخت پیدا کرده اند. اصلاح طلبی یا اعتدالگرایی سرنوشت نزدیکی با سرنوشت دولت روحانی خواهد داشت. موفقیت دولت در توافق هسته ای و کاهش تورم و حجم نقدینگی در انتخابات مجلس دهم تاثیرگذار است. رای آوری لیست های اصلاح طلبی و اعتدال گرایان متاثر از عملکرد دولت در این دو سال است. فضای کنونی کشور در مجموع به نفع اصلاح طلبان است. بنابراین این دو انتخابات شاید از نظر ساختاری تفاوت هایی با هم داشته باشند اما از نظر نگاه مردم به انتخابات و رای آنان تفاوت زیادی نخواهد داشت بلکه نگاه مردم در انتخابات92 اکنون تقویت شده است. برای اینکه دولت بتواند برنامه ها و شعارهای انتخاباتی خود را بیشتر محقق کند طبیعتا گرایش مردم به سمت گروهی خواهد رفت که به برنامه های دولت نزدیک تر باشند. طیف های مختلفی در جریان اصولگرایی وجود دارد. این طیف ها به دلیل اختلافات زیادی که دارند خیلی سخت می توانند با هم متحد شوند. اگر اصولگرایان نتوانند به اتحاد و انسجام برسند باز هم سرنوشت انتخابات 92 برای آنها تکرار می شود. آنها لااقل دو لیست خواهند داد. در این انتخابات احتمالاطیف سنتی اصولگرایی یک لیست و طیف پایداری و طرفداران احمدی نژادهم یک لیست می دهند. جبهه پایداری رای بالایی در جامعه ندارد. البته فعلانمی توان به طور قطعی گفت که پایداری و طیف احمدی نژاد ائتلاف می کنند یا خیر. در ائتلاف آقایان لاریجانی، رضایی و قالیباف نیز که بخش های دیگری از اصولگرایی هستند شبهاتی وجود دارد. بنابراین پیش بینی می شود که اصولگرایان یک لیست واحد نتوانند ارایه کنند، بلکه لااقل دو یا سه لیست خواهند داشت.