در اینکه دولت یازدهم موفقیت های نسبتا قابل قبولی داشته است شکی نیست و به این مساله بسیاری از اساتید دانشگاه، بازاریان و همه اهل فکر اذعان دارند اما نکته ای که بعد از این دستاوردها باید به آن توجه کرد ارتباط دولت با بدنه اجتماعی ای است که در خرداد 92 برای پیروزی این دولت تلاش ویژه کرده اند. همین بدنه اجتماعی بوده اند که عامل اصلی موفقیت دولت در مقاطع بزرگی مثل توافق هسته ای بوده اند. به نظر می رسد که این ارتباط آنچنان که لازم است یک رابطه قوی نیست. باتوجه به تماس هایی که از شهرهای مختلف با من گرفته می شود بارها با این گلایه حامیان آقای روحانی مواجه شده ایم که دولت به آنها توجه لازم را نکرده است و در کنار این بی توجهی با این نکته مواجه می شوند که در فرمانداری ها و استانداری ها هنوز نیروهای دولت قبل در پست های حساس قرار گرفته اند. البته اخیرا وزیر کشور در مورد این نیروها صحبت هایی داشته و وعده حل موضوع نیروهای باقی مانده از دولت قبل را داده است، اما این نگرانی درست از روزهای پس از پیروزی آقای روحانی وجود داشت که ارتباط لازم و قوی با بدنه اجتماعی شکل نگیرد. از سوی دیگر برخی از این نیروها می گویند که در کنار این بی توجهی به خواسته های آنها هم توجهی صورت نمی گیرد. بدون شک دولت باید بدنه اجتماعی و حامیان خود را شناسایی کند و تلاش داشته باشد که ارتباط خود با آنها را حفظ کند. از سوی دیگر دولت باید به این نکته توجه کند که این افراد حامیانی بودند که از دو سال پیش از انتخابات برای ریاست جمهوری آقای روحانی تلاش کرده بودند، از آقای عارف درخواست کرده بودند که به نفع آقای روحانی کنار بروند و تمام تلاش شان را کردند تا دولت تدبیر و امید بر سرکار بیاید. در نتیجه این حمایت ها حامیان دولت توقع دارند توجه لازم به آنها بشود تا بتوانند در سالی که دو انتخابات مهم و تاثیرگذار پیش روی کشور قرار دارد فعالیت های بیشتر و جدی تری داشته باشند. این فعالیت بهتر و بیشتر هم تنها در صورتی محقق خواهد شد که دولت برای برقراری ارتباط با بدنه اجتماعی و حامیان خود به یک تدبیر مناسب و درست بیندیشد تا حامیانش تصور نکنند که دولت دیگر به آنها توجهی ندارد و دیگر تاثیرگذار نیستند.