موسی معروفی (1344- 1268 تهران) حدود صد و بیست و شش سال پیش در خانواده ای دیده به جهان گشود که در آن خانه «پیانو» موجود بود و موسیقی جریان داشت. البته بعدها موسی معروفی به نوازندگی تار و سه تار روی آورد. هر چند به عقیده اهل فن، سبک نوازندگی موسی معروفی پس از تلمذ در محضر وزیری تغییر یافت. سخن از موسی معروفی است. هنرمندی که با وجود قابلیت های بسیار برای نوازندگی حرفه ای، خود را وقف پژوهش و تدریس کرد. موسی معروفی رویکردی تحقیقی توام با تفحص داشت. جمع آوری روایات مختلف ردیف و مطابقت آنها با یکدیگر و یافتن صحیح ترین روایت، به تدوین مجموعه ای منجر شد که به حق «دایرئ المعارف و گنجینه موسیقی ایرانی» لقب گرفت. تلاشی که بیش از سی سال به طول انجامید و حال ماحصل تلاش ایشان را فقط با یک عنوان «گردآورنده» می بینیم!