انسان در هر موقعیتی که قرار می گیرد، اگر از آن لذت معقول ببرد، موجب آرامش و شادابی اش می شود. او برای این که به لذت معقول برسد، می تواند فضایی را که در آن حضور دارد، طوری ساماندهی کند که احساس لذت در او به وجود بیاورد. در مرحله بعدی، لذت معقول از بودن در این فضای کاری می تواند منجر به شکوفایی خلاقیت ذهنی و استعداد نهفته فرد شود. به این ترتیب استعدادهای بالقوه شکوفا و به بالفعل تبدیل می شوند.

احساس شادی و رضایت از موقعیت کاری، نهایت خلاقیت را در اجرای بهتر نقشی که هر فردی در محیط کارش قبول کرده، به وجود می آورد. این دستاورد مثبتی است که از این طریق شامل حال فرد می شود. از طرف دیگر، موج مثبت این اقدام، افراد دیگری را هم که با این مجموعه و فضای کاری در ارتباط هستند، درگیر می کند، آنها هم از بودن در این فضا و شرایط کاری لذت می برند.

کسی که احساس رضایت شغلی دارد، انسان شادی است. شادی هم براحتی انتشار پیدا می کند، از او به بقیه افرادی که با او در ارتباط هستند. آرامش هم همین طور است، براحتی می تواند از یک نفر به نفر بعدی سرایت کند. اینها همه دستاوردهایی است که با اعمال تغییراتی کوچک و غیرمتعارف در فضای کار و شغل، نصیب آدم ها می شود.

نکته بعدی اینجاست که این کار در نهایت باعث جلب مشتری می شود، یعنی یک راننده برای این که بتواند کسب محبوبیت کند، یک بقال برای این که مشتری بیشتری داشته باشد و یک پزشک برای این که بیماران بیشتری را به مطبش جذب کند، می تواند از ابزارهایی ساده برای ایجاد ارتباطات بین فردی که از مهارت های اصلی زندگی هستند، استفاده کند.