مثل ورق زدن یک آلبوم خاطرات بود؛ خاطرات قلمبه شده یک عمر فوتبال دیدن، چه از این طرف و چه از آن طرف... همه آنهایی که به میدان رفتند، برای ما مانند صفحه ای بود که در لوح حافظه حک شده بود. پشت آن شکم های برآمده، پشت آن نفس های غیرچاق، پشت آن بدن های نافرم ستارگان ایرانی یک دنیا شادی خوابیده بود.

از گل استیلی به آمریکا تا آن فرار خداداد، از دریبل های کریمی تا تکنیک نامجو مطلق، از سانترهای زرینچه تا حرکات فرهاد مجیدی، حضور مشهورترین یاغی های فوتبال ایران یعنی مهدی هاشمی نسب و علیرضا نیکبخت واحدی و البته خنده های احمدرضا عابدزاده... همه و همه بخش پررنگی از هویت فوتبال ایران را رج می زد. فقط چند نام کم بود تا مجموعه کامل شود؛ نام هایی مثل علی دایی، مهدی مهدوی کیا، وحید هاشمیان و...