انتشار چند جلد از «مجموعه سیستان» - کتاب های «گویش سیستان» و «ادبیات سیستان»- که داستانگوی دانش، فرهنگ خویی و پشتکار غلامرضا عمرانی است، کوششی ستودنی برای نگه داشت گوهری گرانقیمت از میراث معنوی ایرانیان است. گویش سیستانی، یکی از شاخابه های قلزمی است که پارسی اش می خوانیم: ژیلبرت لازار، این گویش را یکی از شگفت ترین شکل های محلی پارسی، می داند و از سخنش در آغاز مقاله «صرف فعل در فارسی گفتاری سیستان» چنین دریافت می شود که وقتی در بررسی های فولکلوریک، متاثر از زبان رسمی به توصیف گفتار یک منطقه می پردازیم، ویژگی های گویش محلی بازتابانده نمی شود. بنابر گوشزد لازار، درمی یابیم که زبان شناس با هر شکل