همه دولت ها و ملت ها به مفاخر هنری و ادبی و علمی خود می بالند و یکی از مهم ترین تفاخر ملی هر مردمی بدون شک هنرمندان و اندیشمندان آن ملت و مملکت هستند. خوشبختانه بعد از سال ها که صدا و سیما که حتی نام استاد شجریان را اجازه برده شدن نمی داد و بر این عملکرد پافشاری داشت اکنون که استاد در بستر بیماری افتاده گویا وجدان آقایان بیدار شده است و به فکر نوشدارو افتاده اند. ولی همین قدر هم باز مایه دلگرمی است که اندک توجهی به هنرمندان سرشناس ما شود که مایه افتخار ملی و عشق مردم ایران است. نکته ای که مایلم توجه مسوولان و متولیان را به آن جلب کنم این است که دوستان عزیز نام شجریان و هر هنرمند شایسته و تراز اول و دلسوخته در هر نوع حکومتی یکسان خواهد درخشید. با پنهان و کتمان کردن نام آنها نمی توان چهره درخشان هنرمندان را نادیده گرفت یا آنان را از دل مردم بیرون یا هنر آنان را کتمان کرد. نادیده گرفتن و کتمان نام هنرمندان در هر دوره و توسط هر دولتی جز بی اعتمادی مردم حاصل دیگری نخواهد داشت.

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد / وجود نازکت آزرده گزند مباد

سلامت همه آفاق در سلامت توست/ به هیچ عارضه شخص تو دردمند مباد