1 دلوز تقریبا از آغاز کار فکری اش تمایزی قاطع میان «میل» و «لذت» برقرار می کند و مدام هشدار می دهد که این دو را نباید خلط کرد. او در پافشاری بر این تمایز تا مرز ابراز تنفر از کلمه ی «لذت» پیش می رود و اعلام می کند: «... به هیچ وجه کلمه ی «لذت» را نمی توانم تحمل کنم».

قبل از ادامه ی این بحث به چند پرسش باید پاسخ داد. آیا روزنامه جای مناسبی برای طرح اندیشه های فیلسوفی مانند دلوز است؟ آیا نباید بحث در این باب را به محافل تخصصی و آکادمیک محدود کرد؟ اساسا دلوز به چه کار «ما» می آید؟ فلسفه ی دلوز چه «درد»ی از «مردم» دوا می کند. پیش از هر تلاشی برای پاسخ دادن به این پرسش ها باید به کاوش در پیش