با شکایت مکرر ایران مبنی بر کاربرد سلاح شیمیایی عراق در جنگ و اعزام کارشناسان سازمان ملل، گزارشی از این بمباران به دبیر کل رسید که ناگزیر رئیس شورای امنیت، بیانیه قاطعی در محکومیت کاربرد این سلاح ها توسط عراق صادر کرد؛ هر چند که در این بیانیه، «ادامه منازعه» نیز محکوم شده بود. شورا در 8 مهر 1365، بحث خود را در مورد جنگ آغاز کرد و دبیر کل، گزارش مفصلی به شورا ارائه کرد.

این بحث منجر به صدور قطعنامه 588 در تاریخ 16 مهر 1365 ش (8 اکتبر 1986 م) به اتفاق آرا شد. این قعطنامه، با احساس خطر عمیق نسبت به طولانی شدن و تشدید منازعه و با یادآوری تعهدات دول در خودداری از کاربرد زور و حل صلح آمیز اختلافات، ایران و عراق را به اجرای کامل و بدون درنگ قطعنامه قبلی شورا مبنی بر آتش بس بین طرفین فرا می خواند. اما ایران این قطعنامه را در حالی که ارتش بعث، تهاجم به خاک میهن اسلامی را ادامه می داد، نپذیرفت.