هیچ کس نباید تعجب کند که چرا دو تا از قدیمی ترین و بدخیم ترین منابع تنش های سیاسی و مقاومت ملی گرا در سراسر جهان عرب در دو هفته گذشته افزایش یافته است. این دو مقاومت عرب بومی در برابر قدرت های خارجی هستند که با ارتش خود برای کنترل تحولات وارد منطقه شده اند. یکی مقاومت فلسطین علیه استعمار صهیونیستی و گسترش ادعاها در سرزمین های عرب فلسطینی که از سال 1930 به بعد اشغال شده است.

در حالی که بیشتر تنش های متعدد و مشکلات طاعونی منطقه ما، عللی داخلی دارند و فقط ربطی به مهاجمان خارجی، اشغالگران یا استعمارگران ندارند. آنها عبارتند از فساد، استبداد سیاسی، سوءمدیریت منابع، فقدان حقوق شهروندی، فشارهای فرقه ای و مسائل دیگر. اما دو تهدید مزمن صهیونیسم و نظامی گری خارجی عوامل عمده خشونت سیاسی خاورمیانه باقی می مانند.