در ابتدا به نظر می رسید کلینتون به کمپ «واقع گرایی» تعلق دارد و آماده بود تا بی حرمتی پکن به حقوق سیاسی را اصلاح کند. او در اولین سفرش به چین در فوریه 2009 به خبرنگاران گفت نگرانی درباره عملکرد حقوق بشری چین نمی تواند مانع پیشرفت در موضوعات عمده شود. این هیلاری با آن بانوی اولی که در سال 1995 مقامات چین را درمورد حقوق زنان سرزنش کرد، بسیار متفاوت بود. این اظهار نظر بداهه و تضاد آشکار آن با گذشته در آمریکا به تیتر روزنامه ها تبدیل شد و کلینتون سال ها با آن درگیر بود. با وجود این، کلینتون با همکاری گیتنر به منظور تمرکز بر حوزه های منافع مشترک، یک گفت وگوی استراتژیک و اقتصادی را با چین ایجاد کرد. چین در موضوعات کلیدی ازجمله تحریم های ایران و مداخله در لیبی با واشنگتن همکاری کرد.