«ضوعا» تنها برای دو ماه برای گردان «خنساء» (پلیس اخلاقی داعش) کار کرد؛ جایی که دوستانش آورده می شدند تا شلاق بخورند. این پلیس را دو زن اداره می کردند که از زمان کودکی به بردگی گرفته شده بودند؛ یک مادر و دختر؛ هر دو پریشان. عبای آنان به همراه برقع سیاه سرتاپایشان را پوشانده بود. زمانی که مادر ضوعا او را دید به سرعت در آغوشش کشید و سکوتی مبهم بر اتاق حاکم شد تا او بگوید که در این مدت چه بر سرش آمده است. ضوعا می گوید: «عبایی که آنان می پوشیدند، بسیار تنگ و کلفت بود و به او گفته می شد که این مجازات اشتباهش است؛ چراکه او در گذشته لباس های نامناسبی را می پوشیده است»؛ پوششی که ضوعا اصلاآن را دوست نداشت.