یک - امیر به فوتبال برگشت. اصرارهای او برای بدون تیم نماندن نتیجه داد. رایزنی با افشارزاده برای ماندن با استقلال، احداث دوباره کانال تهران-اصفهان برای جانشینی مربی قهرمان، باز کردن سر صحبت با تبریز، گوشه چشمی به فولاد و دست آخر پروژه ناموفق ملوان که با شکست مقابل استقلال مختومه شد.

دو -به قول خودش که همیشه با طعنه می گفت «سر نخواستن من دعوا است.»، حقیقتا امسال سر نخواستنش حتی دعوا هم نبود. تجربه دو فصل ناموفق با استقلال و از دست دادن پایگاه مردمی برای ادامه کار، امیر را تبدیل کرده است به مارکوپولویی در مقیاس بومی که از سواحل خزر تا کرانه خلیج فارس، از ملوان تا فولاد، پدیده، سپاهان و تا تراکتورسازی، رفقای باوفا را بسیج کرد تا زمان بیکاری در رزومه اش به یک فصل کامل نرسد.