طبق نظریه ای شناختی، عشق، مفهومی انتزاعی است که برای کسب معنا و فهم، نیاز به رجوع به تجربیات جسمانی و شکل گیری مفاهیم استعاره ای؛ از ساده به پیچیده جسمانی، در رابطه با دیگری دارد. بنابراین عشق، انتزاعی است که معانی گوناگونی بسته به شرایط و موقعیت های فرهنگی - اجتماعی در تجربیات شخصی پیدا می کند. اگر از من بپرسند که توان آغازین برای تجربه عشق ورزی در چه زمانی از طول زندگی شروع می شود، جواب خواهم داد در شکم مادر، زمانی که مغز شروع به شکل گیری می کند و کنش های جنینی شروع می شود و با کنش های اولیه، حس عمیقی در عضلات تکوین پیدا می کند و با ایجاد توان فاعلیت و مالکیت کنش ها، اسباب افتراق خود از دیگری