در دلم غمی چون غم از دست دادن پدر حس می کنم، اینک که در مقابل کاغذ و قلم نشسته ام، نفسی عمیق می کشم، چشمانم را پاک می کنم و تلاش می کنم که درباره او بنویسم. درباره محمد علی اینانلو. بسیاری درباره او نوشته اند و خواهند نوشت. از رفقای قدیمی با معرفت تا دوستان بی مرامش؛ از آنهایی که حتی تاب سبیل و سفره رنگین بیابانش را هم برنمی تابیدند تا آنهایی که در حد تقدس او را دوست می داشتند. از آنهایی که در صفحات مجازی بی توجه به موی سپیدش از هر تهمت و دشنامی به او دریغ نورزیدند و امروز در صفحاتشان سوگنامه ها منتشر می کنند. بی تردید افراد شایسته و نزدیکتر از من در این جایگاه بسیارند که عمر رفاقت ما بیشتر