یاد سینما رفتن مان می افتم که تیتراژ شروع فیلم را با معارفه بازیگران یا آخرین پیامک ها می گذرانیم و به محض بالاآمدن تیتراژ پایان همه ایستاده اند. مثل همان موقعی که قبل از فرود کامل هواپیما از صندلی بلند می شویم. انگار فرود صحیح در پرواز اهمیتی ندارد. کسی چه می داند شاید وظیفه فیلم است که ما را حداقل تا آخرین کلمات تیتراژ پایانی سر جایمان نگه دارد.

نام فیلم، نخستین پیش فرض و قضاوت را در ذهن بیننده ایجاد می کند که بد است. اما قبول کنید فیلم اگر اسم نداشته باشد مردم به ما می خندند و ما از خنده مردم می ترسیم. وقتی اسم فیلم یک سوال است آن هم در مورد زمان، حداقل برای درگیری اولیه بیننده با فیلم خوب است. شاید این موضوع ادراک شخصی من باشد و احتمالا عوامل فیلم عمدی در انتخاب یک سوال برای نام فیلم نداشته اند که اتفاقا خوب است چرا که سهو در فضیلت، ستودنی است.