در بحث قراردادها و مکاتبات، دو نوع محرمانگی داریم؛ یکی محرمانگی در وصف قراردادهای تجاری، از باب عدم دسترسی رقباست که بر اساس آن طرفین متعهد می شوند جزئیات قرارداد را برای جلوگیری از واردشدن زیان به هریک از طرفین، نزد شخص دیگری بازگو نکنند. نوع دیگر محرمانگی، زمانی است که دستگاه های امنیتی قائل به طبقه بندی امنیتی برای مکاتبات یا قراردادها شوند. در این مورد، تشخیص محرمانه و سری بودن قرارداد و اسناد با مراجع امنیتی است و هیچ کسی بدون نظر آنها حق طبقه بندی اسناد، قراردادها و مدارک را ندارد؛ حال آنکه در مورد اول، که معمولادر قراردادهای بین المللی متداول است، طرفین یک معامله و مشارکت، می توانند نسبت