روزگاری نه چندان دور، ساختمان شرکت ملی پتروشیمی ایران در میدان هفت تیر بود و مانند سه شرکت بزرگ وزارت نفت در دایره و رینگ نزدیک به وزارتخانه قرار داشت؛ اما امروز به محله ای گران قیمت و قدیمی در تهران (ده ونک) و در خیابان شیخ بهایی رفته است، اما به نظر می رسد آن توان و کاریزمای سابق را ندارد.

خبرنگارانی که در دور اول وزارت زنگنه بر نفت، همراه او و نعمت زاده از طرح های پتروشیمی بازدید کرده اند به خاطر دارند که آن روزها در کام این دو مدیر، مدام این سخن می چرخید که «پتروشیمی ایران چون خوراک ارزان دارد مزیت نسبی اش بالاست و توان رقابتش نیز». در آن دوران هدف اصلی رسیدن به شرکت سابیک عربستان بود که امروزه جزء 10 شرکت بزرگ پتروشیمی دنیاست. روزی که استارت این حرکت و روند زده شد ماهشهر و عسلویه مانند امروز شهری صنعتی نبودند و روستایی دورافتاده محسوب می شدند.