آن طور که پیداست، تنها یک تهدید می توانست قدرت های جهانی و منطقه ای را با درس گرفتن از تجربیات مشابه، عاقبت به یکپارچه سازی صحنه قطب بندی شده لیبی متقاعد کند: تهدید رشد «داعش»، آن هم در سرزمینی تکه پاره که با نظر به موقعیت ژئوپلیتیک خود، بهترین مجرا برای به جریان انداختن خونی تازه در پیکر نیمه جان بزرگ ترین سازمان تروریستی تاریخ مدرن است. شاهد این مدعا نیز ورود ناگهانی «فائز السراج»، نخست وزیر دولت وحدت ملی، در راس شورای ریاست جمهوری به طرابلس، پایتخت لیبی، است که اگرچه در همان ابتدا واکنش شدید مقامات دولت غیررسمی مستقر در آن شهر را به همراه داشت، اما آرام آرام حمایت و پشتیبانی تقریبا همه نیروهای