چکیده: هنرمندان هنرهای سنتی و نگارگران ایرانی، غالبا از طبیعت الهام می گرفتند و زیبایی های طبیعی را در آثار خود تجلی می ساختند. گل و مرغ نقشی برگرفته از طبیعت زیبای ایران است که جایگاه خاصی در فرهنگ و هنرهای ملی دارد در تمام رشته های هنرهای سنتی به کار گرفته شده است و به گونه ای بنیادی با هنرهای دیگری چون خوشنویسی به ویژه کتاب آرایی پیوند یافت. پژوهش در نقش گل و مرغ و بررسی آثار برجای مانده در موزه های ایران و جهان می تواند اطلاعاتی ژرف و دست اول به پژوهشگر ارائه کند. جلد گل و مرغ (نقاشی زیر لاکی) موجود در موزه ملک یکی از این نمونه هاست. گل و مرغ نماد موهبت الهی